Φτάνεις στη σημαδούρα των πρίμα, και μετά την τελευταία πότζα έχεις ξεκινήσει να πιστεύεις το σενάριο που έχεις στο μυαλό σου: Θα κρατήσεις το μπαλόνι 2 δευτερόλεπτα περισσότερο να κερδίσεις 1 μέτρο και μετά απλά θα μαινάρεις, θα πάρεις τα πανιά μέσα και θα καβατζάρεις μπροστά από τα δυο σκάφη που σε έχουν ζαλίσει όλο το πρίμα. Τι μένει; Ένα μαινα! Ένα μάινα που το έχετε όλοι σας κάνει άπειρες φορές. Που έχετε δει το όνειρο καλά!

Ε σε αυτό το «απλό» μάινα, το σκάφος σου έγινε τράτα, τα δυο σκάφη που έπαιζες μαζί εξαφανίστηκαν και εσύ είσαι ακόμα δίπλα στη σημαδούρα και παλεύεις… Γιατί όμως όλο αυτό το δράμα για κάτι που ίσως με κλειστά τα μάτια μπορείς να κάνεις;

Πολλές φορές αυτός είναι και ο λόγος: Το κάνεις με κλειστά μάτια και δεν προσέχεις το τι γίνεται γύρω σου. Ασχολείσαι με το να σηκωθεί σωστά η τζένοα και δεν κοιτάς τη σπηλιάδα που θα φτάσει σε εσένα, μάντεψε πότε; Όταν θα μαινάρεις….

Το πρώτο βασικό πράγμα που πρέπει να κατανοήσεις είναι ότι σαν τράτα (αλιευτικό) δεν αποκτάς δικαίωμα πορείας στο καβατζάρισμα. Είναι πολύ βασικό το μπαλόνι να παραμείνει στεγνό! Για μερικά δευτερόλεπτα πρέπει όλοι να είναι παραπάνω από συγκεντρωμένοι ώστε αυτό να το σιγουρέψεις…

Νόμος είναι ότι ποτέ δεν αφήνεις τον γκάι ή την σοφράνο σκότα ή το πόδι αν μιλάμε για ασύμμετρο αν πριν δεν έχεις το πλήρωμα απόλυτο έλεγχο του μπαλονιού. Άλλος νόμος είναι ότι λασκάρεις το μαντάρι απότομα και πολύ! Το μπαλόνι δεν θα πάει για κάποια δευτερόλεπτα στη θάλασσα, και θα μπορέσεις να το μαζέψεις. Σίγουρα δεν είναι η ώρα να επαναπαυθείς και να χαζέψεις αλλά έχεις κάποια δευτερόλεπτα. Ο pitman σου ας έχει ένα σημάδι στο οποίο μπορεί για λίγο να κλείσει το φρένο και ίσως και να πάρει πίσω μερικές χεριές. Έτσι μπορεί να σώσει μια καθυστέρηση στο μάζεμα και να το σώσει από το βρέξιμο. Σίγουρα όμως το μπαλόνι θα έχει αδειάσει, το σκάφος θα έχει ισιώσει και όλα θα είναι εύκολα. Το πλήρωμα που μαζεύει το μπαλόνι είναι καλή πρακτική να είναι όρθιο. Έτσι δεν θα εγκλωβίζονται κάτω από το μπαλόνι που μαζεύουν και θα μπορούν να κάνουν πιο αποδοτικές χεριές.

Άλλο λάθος είναι η προσπάθεια να μαζέψει κανείς το μπαλόνι από οπουδήποτε πέρα από το πλωριό hatch. Εκεί πρέπει να υπάρχει άνθρωπος (ο floater) και να μαζεύει το μπαλόνι που οι από πάνω του δίνουν. Αν δεν υπάρχει πρόσβαση ή δεν υπάρχει πλωριό hatch τότε μόνο έχει νόημα το μάζεμα από πίσω.

Κάτι που βοηθάει πολύ είναι οι επαναλαμβανόμενες κοφτές εντολές, στον ίδιο χρόνο κάθε φορά. «Ξύλο μπροστά», «Μάινα». Μιλάει ένας, λέει συγκεκριμένα πράγματα και ο καθένας ξέρει τι θα κάνει. Αν αυτό αλλάξει, χάνεται η μπάλα. Σε πολύ ιδιαίτερες και ακραίες περιπτώσεις μόνο αυτό μπορεί να αλλάξει και μόνο σε ανάγκη.

Είναι καλό να ξεκαθαρίσεις από νωρίς τι χρειάζεσαι: να κρατήσεις το μπαλόνι λίγο περισσότερο και να το πιέσεις ή είναι πιο σημαντικό να βγεις καθαρός στα όρτσα με όλο το πλήρωμα κρεμασμένο και το μπαλόνι νέτο? Αποφάσισε νωρίς και πράξε ανάλογα…

Τέλος, το νωρίτερο δυνατόν, ενημέρωσε το πλήρωμά για το τι έργο θα δείτε: Αν έχει πόρτα σε ποια σημαδούρα θα πάτε και σε αυτή τι μαίνα θα κάνετε. Ως γνωστόν 3 δρόμους έχει η ζωή: Από σοφράνο, από σταβέντο και Kiwi. (πότζα και μάινα από τη νέα σοφράνο πλευρά) Μην το πεις τελευταία στιγμή γιατί αυξάνεις τις πιθανότητες λάθους. Για κανένα λόγο μην αλλάξεις γνώμη όταν ήδη έχει στηθεί ο κόσμος με κάποιο σενάριο. Θα γίνετε κόμπος και δε θα φταίει το πλήρωμα…

Αν τώρα το κακό γίνει και το μπαλόνι βρεθεί όλο στη θάλασσα, λάσκα τα πανιά, σταμάτα, λύσε όποια σκότα το γεμίζει περισσότερο με νερό και τράβα από την άλλη. Τράβα με το βίτζι μέχρι να το πάρει το πλήρωμα σαφώς στα χέρια του και με υπομονή θα έρθει. Πάρε απόφαση ότι θα χάσεις κάποια ώρα από τον αγώνα γιατί αν χάσεις την υπομονή σου και πάρεις πανιά απλά θα δυσκολέψεις όλους όσους ακόμα δίνουν μάχη να το φέρουν επάνω.