Σε λίγο η περίοδος της καραντίνας θα είναι πίσω μας και μια νέα κανονικότητα θα έρθει στη ζωή μας. Μια κανονικότητα που πολλοί θέλουν να προβλέψουν ώστε να είναι πιο προετοιμασμένοι για αυτή. Είναι μαθηματικά βέβαιο ότι πολλά θα αλλάξουν. Κάποια για καλό και κάποια για κακό. Ο χώρος της ιστιοπλοΐας και του yachtingείναι βέβαιο ότι θα επηρεαστούν. Το πως, δεν μπορεί κανείς να το πει με βεβαιότητα. Μια προσπάθεια την τολμάω παρακάτω. Βάλτε bookmarkτο άρθρο και ένα reminderνα το διαβάσετε ξανά σε 12 μήνες από τώρα για να δείτε πόσες προφητείες έχουν βγεί.

Place your bets Gentlemen!

Σχολές ιστιοπλοΐας για μικρά παιδιά

Βραχυπρόθεσμα θα λειτουργήσουν 2 αντίρροπες δυνάμεις: Η πρώτη είναι αυτή της υπερπροστατευτικής -πια- Ελληνίδας μάνας. Αυτής που, σε αντιδιαστολή με το πως μεγάλωσαν οι μέχρι τώρα γενιές, βάζει στο παιδί πανοπλία για να πάει στην πλατεία να κάνει ποδήλατο με τα άλλα παιδιά. Αυτή θα συνεχίσει να κρατάει το παιδί μακριά από οτιδήποτε μέχρι το Σεπτέμβρη -και βλέπουμε. Είναι επικίνδυνα, βλέπεις, στη θάλασσα μην κολλήσει τίποτε το παιδί από κανέναν ξιφία με κωρονοιό. Τώρα από Σεπτέμβρη που μπορεί να υπάρχει κάποιος καθησυχασμός από τα μίντια για κάποιο φάρμακο και που θα έχουμε πάει διακοπές και θα έχει ξεχαστεί κάπως το θέμα, έχει ο θεός. Η άλλη δύναμη που θα λειτουργήσει βραχυπρόθεσμα είναι αυτή της κλεισούρας τόσο καιρό μέσα στο σπίτι. Οι γονείς, εν μέρη σεβόμενοι την ανάγκη του παιδιού να βγει λίγο να ξεσκάσει και εν μέρη ακούγοντας λίγο την δική τους επιθυμία να «παρκάρουν» κάπου το παιδί για λίγες ώρες, θα κατεβάσουν το παιδί στον όμιλο να ξεσκάσει λίγο. Αν επιτραπούν τα camp, αυτά θα έχουν σχετική κίνηση γιατί οι γονείς θα έχουν και τόνους δουλειά στο γραφείο που θα έχει ανοίξει ξανά και όλα θα έχουν μείνει πίσω. Σε κάθε περίπτωση μια αρχική, πλασματική  κίνηση θα υπάρξει.

Μακροπρόθεσμα, το πράγμα θα είναι διαφορετικό. Η οικονομική κρίση που έρχεται θα είναι τέτοια που πολλοί γονείς απλά δε θα μπορούν να πάνε τα παιδιά τους σε δραστηριότητες. Όμιλοι που δεν θα βρουν τρόπους να συνδράμουν τους γονείς, απλά δε θα έχουν μαθητές. Αν θέλουν να τιμήσουν τον σκοπό για τον οποίο φτιάχτηκαν, την καλλιέργεια του αθλήματος, πρέπει να βρουν τρόπους να παρέχουν εκπαίδευση στα παιδιά των μελών τους δωρεάν. Όσοι συνεχίσουν να το παλεύουν με το παλιό μοντέλο, σύντομα θα ερημώσουν. Όσο για το εισόδημα που θα χάσουν, μέσω της δραστηριότητας που θα συντηρούν, μέσω των συνδρομών των μελών τους και μέσα από νέους τρόπους χρηματοδότησης που θα πρέπει να σκεφτούν για να βρουν, θα το αναπληρώσουν. Και θα πάνε καλά. Πρέπει όμως να ασχοληθούν για να δομήσουν εκ νέου το μοντέλο λειτουργίας τους με τρόπο βιώσιμο. Όσες σχολές συνεχίσουν να δουλεύουν με το παλιό, «παρκαρισμένο» μοντέλο λειτουργίας, θα αναγκαστούν να κλείσουν και πιθανόν το ίδιο να αναγκαστεί να κάνει και ο όμιλος. Η λογική των «ακαδημιών» που «πρέπει να βγάζουν τα λεφτά τους» και να συντηρούν και τις αγωνιστικές ορισμένες πρέπει να εκλείψει και οι σχολές να τιμούν τον σκοπό του ομίλου: την διάδοση του αθλήματος. Μαζικά.

Σχολές ιστιοπλοΐας για ενηλίκους

Εδώ το μοτίβο θα είναι σχετικά παρόμοιο με τις σχολές για τους μικρούς. Βραχυπρόθεσμα, μαθητές θα υπάρχουν. Θα είναι πολύς ο κόσμος που, έχοντας στο μυαλό του παραστάσεις με θάλασσα και καλοκαίρι, θα γεμίσει τα σκάφη, με βασικό στόχο να γιορτάσει την ελευθερία του μετά τη καραντίνα. Αυτό θα είναι και το κακό. Όλοι θα πιστέψουν ότι γυρίσαμε στην παλιά κανονικότητα και σιγά σιγά θα όλα θα ξεχαστούν. Άλλωστε, ειδικά στο άθλημά μας, υγειονομικοί λόγοι να φοβάται κανείς, δεν υπάρχουν αφού είσαι σε ανοιχτό χώρο.

Μακροπρόθεσμα όμως, η νέα κανονικότητα δε θα είναι καθόλου ίδια. Με την οικονομική κρίση που θα γίνεται ολοένα και χειρότερη, οι ενήλικες που θα έρχονται στο χώρο θα λιγοστεύουν. Γιατί σαν γονιός μπορεί να κόψεις από το υστέρημά σου για να κάνουν τα παιδιά σου μια δραστηριότητα αλλά για τον εαυτό σου, θα συνεχίσεις να ξοδεύεις μόνο σε πράγματα που σου προσφέρουν πολλά…για λίγα! Θα θέλεις αυτά που κάνεις να μπορείς να τα δείξεις στους φίλους σου στα socialκαι να μαζέψεις πολλά like.  Mάλιστα, θα ξεκινάς και θα κόβεις αντίστοιχα δραστηριότητες ανάλογα με τον αριθμό των likeπου θα σου αποφέρουν. Αν αυτά που ανεβάζεις σου φέρνουν και καρδούλες, δεν τα κόβεις ποτέ. Παράλληλα, επειδή πλέον θα μετράς πολύ τι θα πληρώνεις, αν μάθεις από κάποιον ότι αυτό που κάνεις σε μια σχολή για ενηλίκους δεν έχει το αντίκρισμα που πρέπει, τότε… θα κρατηθείς μακριά. Έτσι, θα δούμε σχολές ανοικτής θαλάσσης που θα μπλέκουν στο πρόγραμμά τους διαφορετικά πράγματα. Dinghiesίσως που δημιουργούν χαμόγελο και εμπειρίες διαφορετικές. Θα ξεφύγουμε από την «βιομηχανοποίηση» του διπλώματος ανοικτής θαλάσσης και θα γίνουμε πιο επαγγελματίες στην εκπαίδευση. Γιατί; Γιατί θα παραμείνουν στο χώρο αυτό μόνο όσοι έχουν όραμα, φαντασία και διάθεση για δουλειά. Διάθεση να ακολουθήσουν τον πλανήτη γύρω τους και όχι να μένουν εγκλωβισμένοι σε μοντέλα εργασίας του παρελθόντος. Είναι η ευκαιρία να γίνει ένα restartστην αγορά και να ξεκινήσει το σύστημα να βγάζει ξανά ναύτες. Πιο λίγους αλλά ναύτες. Και η ευκαιρία αυτή είναι ορατή γιατί οι περισσότερες σχολές ανοικτής θαλάσσης, κρύβουν από πίσω έναν εκπαιδευτή που από αυτό ζει, και δεν οργανώνονται από τους ομίλους.

Όμιλοι

Βραχυπρόθεσμα θα υπάρχει κλίμα ευφορίας. Γυρίσαμε πίσω και πάλι πληρωνόμαστε! Τα μέλη των συμβουλίων και πάλι θα περιφέρονται κάνοντας τους σπουδαίους. Μάλιστα, αν επαληθευτούν τα παραπάνω σενάρια, το πρώτο διάστημα θα είναι όλα καλά! Θα δείχνει ότι το πράγμα δεν έχει επηρεαστεί πολύ. Μάλιστα θα παρασυρθούν κάποιοι και για να δείξουν ότι «γυρίσαμε δυναμικά», θα κάνουν και χαζά έξοδα. Για δυο-τρείς μήνες δεν θα έχουν πληρώσει μισθούς σε κανέναν και θα έχουν και κάβα. Θα γεμίσουν τους χώρους του ομίλου με αντισηπτικά για να είναι έτοιμοι για την επόμενη καταστροφή (λες και πανδημίες έχουμε κάθε χρόνο) και θα ορίσουν χαζούς κανόνες στους ομίλους που θα κάνουν την λειτουργία του, από τους ανθρώπους που πραγματικά τον λειτουργούν, δύσκολη έως αδύνατη. Μάλιστα, ο κάθε έφορος θα γυρίσει και με διάθεση «να δείξει έργο» και θα συμβούν πολλά που αν δεν είσαι γρανάζι στη μηχανή ενός ομίλου, όπως αθλητής ή προπονητής, θα τα βλέπεις απ’ έξω και θα γελάς.

Μακροπρόθεσμα, πολλοί όμιλοι θα κλείσουν. Και το έχουν καθυστερήσει πολύ. Θα συγχωνευθούν με άλλους και θα δημιουργηθούν πιο στέρεα σχήματα με περισσότερα μέλη, πιο εύρωστα και πιο οργανωμένα. Θα μάθουν να συνεργάζονται με άλλους ομίλους και να μην τους βλέπουν πάντα απέναντι. Η επιθυμία για καρέκλα δεν θα μειωθεί, οπότε θα υπάρχουν περισσότερα άτομα στην διοίκηση. Έφορος, βοηθός εφόρου, βοηθός του βοηθού. Και δεν είναι κακό. Γιατί έτσι, θα υπάρχουν περισσότεροι σε κάθε τομέα ευθύνης που θα εργάζονται και όλο και κάτι θα βγαίνει. Οι όμιλοι που θα παραμείνουν, θα γυρίσουν ξανά τον διακόπτη και θα δίνουν αξία στα μέλη τους. Θα καταλάβουν οι διοικήσεις τους ότι για να γραφτεί κάποιος μέλος κάπου, κάτι πρέπει να κερδίζει από αυτό. Θα ασχολούνται και πάλι να δίνουν αξία στην συνδρομή του μέλους τους μέχρι το τελευταίο Ευρώ. Οι όμιλοι θα γίνουν ξανά παρέες ιστιοπλόων όχι γιατί ξαφνικά κάποιοι από τις διοικήσεις τους θα το δει ρομαντικά. Γιατί μόνο έτσι θα επιβιώσουν. Με το που θα γίνει αυτό, η πορεία τους θα είναι ανοδική. Τα μέλη τους έχουν ζήσει μια καραντίνα που η «παρέα» αυτή, στην οποία και δίνουν συνδρομή, ήταν απλά άφαντη. Η παρέα έβαλε απλά λουκέτο για όλο αυτό το διάστημα. Εξαφανίστηκε. Ούτε ένα μήνυμα να μάθει κανείς αν ζεις ή αν πέθανες. Ειδικά οι «μεγάλοι» όμιλοι, στην πλειοψηφία τους, ούτε ένα postστα socialmedia. Ένα τεράστιο λουκέτο. Οι διοικήσεις πολύ κάτω των περιστάσεων και εργαζόμενοι χωρίς μεράκι που από την στιγμή που δεν αμείβονται, δεν κάνουν το παραμικρό για τα σωματεία τους. Για τη φανέλα ελάχιστοι έπαιξαν μέσα στη καραντίνα. Αυτό ήταν και το τελειωτικό χτύπημα στα μέλη που πλέον έχουν χάσει την εμπιστοσύνη τους και την αγάπη τους για τους ομίλους. Μέχρι και η LouisVuittonμέσα στην κρίση έραβε μάσκες να βοηθήσει. Οι μεγάλοι όμιλοι με το prestigeπου έχουν, και θέλουν να λέγονται μεγάλοι, τι έκαναν; Που είναι η κοινωνική τους ευθύνη; Μαζί με αυτή, τα επόμενα χρόνια, θα πρέπει να βρουν νέο μοντέλο λειτουργίας που θα τους αποφέρει νέους πόρους. Και αν το κάνουν μέσα σε μήνες, θα επιβιώσουν. Αν όχι, θα κλείσουν. Και πρέπει να βρεθούν με skypeαπό τώρα οι διοικήσεις τους για να το σχεδιάσουν όσο είναι νωρίς. Κάθε δευτερόλεπτο μετράει.

Αγώνες Τριγώνου

Βραχυπρόθεσμα, και εδώ θα υπάρξει μια καλή εικόνα. Αγώνες έχουν μείνει πίσω και πρέπει να γίνουν προκρίσεις, να μπει μια σειρά, να γίνουν διάφορα. Θα πέσουμε με τα μούτρα να κλείσουμε τα κενά, να γίνουν πανελλήνια και να καταρτιστούν ομάδες πριν φύγει το έτος. Χαμούλης! Ο παρατηρητής θα πει ότι τίποτε δεν άλλαξε και όλα θα συνεχίσουν να κυλούν μια χαρά.

Μακροπρόθεσμα, και όχι τόσο μακριά στο χρόνο, θα ξεκινήσει να φαίνεται το πρόβλημα. Δεν θα υπάρχουν χρήματα από τους γονείς να συντηρήσουν την αγωνιστική δράση στις παραδοσιακές -και πανάκριβες- κατηγορίες που καλλιεργούν οι όμιλοι και το όλο σύστημα. Σύντομα θα ξεκινήσουν να υπάρχουν απώλειες. Θα γίνουν συνδιοργανώσεις και θα μειωθεί ο αριθμός των αγώνων. Μάλιστα, στους αγώνες που θα γίνονται, οι αγωνιζόμενοι θα απολαμβάνουν πολύ καλύτερες διοργανώσεις. Θα τρέχουν αγώνες που θα έχουν πολλά περισσότερα από 2 σημαδούρες και μια εκκίνηση στημένη. Θα περνούν καλύτερα. Θα λένε και στους φίλους τους τι καλά περνούν στους αγώνες και θα τους παροτρύνουν να ξεκινήσουν. Θα ξεκινήσουμε να βλέπουμε αγώνες από κατηγορίες μέχρι τώρα στο περιθώριο. Κατηγορίες που όμως δεν θα «πονάνε» τόσο τους γονείς. Μακάρι αυτό να προκύψει από δράσεις των ομίλων, αν και μάλλον τα πρώτα δείγματα γραφής θα προκύψουν από ιδιωτική πρωτοβουλία. Από 10-15 γονείς που θα μαζευτούν, θα αγοράσουν από ένα σκαφάκι στα παιδιά τους φτηνό και funtosailκαι θα μαζεύονται κάθε Κυριακή σε κάποιον όμιλο που θα τους φιλοξενεί και θα κάνουν αγώνες για να περνούν καλά τα παιδιά τους. Μπορεί και οι ίδιοι…

Αγώνες Ανοικτής θαλάσσης

Εδώ, τόσο βραχυπρόθεσμα όσο και μακροπρόθεσμα, έχουμε να δούμε πολλά. Το σκηνικό εδώ θα φύγει άμεσα από τη σημερινή λογική. Οι αγώνες θα γίνουν πιο λίγοι και πιο οργανωμένοι. Θα υπάρχουν αρκετοί αγώνες ημερήσιοι με εύκολες διαδρομές και apressailκομμάτι μεγαλύτερο από τον αγώνα τον ίδιο. Οι όμιλοι μάλιστα θα τους οργανώνουν με μεράκι και θα τους προβάλλουν. Σωστά όμως. Γιατί όπως είπαμε θα πρέπει να αλλάξουν νοοτροπία για να επιβιώσουν. Πολυήμερες διοργανώσεις θα υπάρξουν νέες, καλύτερα οργανωμένες, που θα συγκεντρώσουν ένα νέο κοινό. Ένα κοινό που θα είναι μακριά από τις δικαιολογίες του καφενείου για τους λόγους που δεν συμμετέχει σε αγώνες. Αντίστοιχα βέβαια, και οι διοργανωτές, δε θα δίνουν δικαίωμα στους αγωνιζόμενους να βρίσκουν τέτοιες δικαιολογίες. Αγώνες τέτοιους θα δούμε και μέσα από ιδιωτική πρωτοβουλία και όχι από ομίλους. Οι όμιλοι από μόνοι τους, έχουν αποδείξει ότι δεν μπορούν να τα κάνουν όλα. Και να λειτουργούν εντευκτήρια σαν σωστοί επαγγελματίες εστιάτορες, και να κάνουν ακαδημίες με επαγγελματισμό, και να κάνουν eventsόπως πρέπει να γίνονται. Γιατί η εποχή που κάναμε αγώνες, πέθανε από Κωρονοιό. Πλέον μόνο τα eventsέχουν ανοσία στον ιό και θα επιβιώσουν. Eventsλοιπόν θα τρέχουμε. Εκκίνηση και σουβλάκια μετά τον τερματισμό στο νησί όχι.

Αγορά Σκάφους

Ανέκαθεν στη χώρα μας ο ιδιοκτήτης σκάφους ήταν εγκληματίας και αντιμετωπιζόταν έτσι μέχρι αποδείξεως του αντιθέτου. Που τα βρήκε τα λεφτά και το πήρε; Αντί να βοηθάει το κράτος με κίνητρα τον Έλληνα να έχει ένα σκάφος οποιουδήποτε τύπου και μεγέθους και να είναι οι θάλασσες γεμάτες, όπως αρμόζει σε μια ναυτική χώρα, εφαρμόζει κάθε πολιτική που μπορεί για να μην κυκλοφορεί ούτε βάρκα με κουπιά εκεί έξω. Αυτό δε θα αλλάξει. Γιατί δεν ενδιαφέρει και κανέναν να αλλάξει. Μόνο αν κάποιος γάτος σε αυτούς που κυβερνούν το δει σαν ευκαιρία να κινηθεί η αγορά μέσα στη βαθιά ύφεση που έρχεται υπάρχει περίπτωση να γίνει κάτι. Να δει την προοπτική ότι αν αγοραστούν πολλά σκάφη και αυτά κυκλοφορούν στο πέλαγος, αυτή η κυκλοφορία μπορεί να αποδώσει στο κράτος πολλά σε έμμεση φορολογία. Γιατί μέσα από αυτή τη κυκλοφορία, θα δουλέψει και ο μηχανικός σκαφών, και ο ιστιορράπτης, και ο πλαστικατζής και ένα ολόκληρο τεράστιο οικοσύστημα επαγγελματιών και εταιριών που έχουν σχέση με τη θάλασσα.

Μακροπρόθεσμα, και με όχημα μάλλον τα «αρχαία» επαγγελματικά σκάφη 3ετίας που «δεν νοικιάζονται πια», αυτό μπορεί να συμβεί. Λίγο ότι οι τιμές θα πέσουν πολύ λόγω υπερπροσφοράς, λίγο κάποιοι που μπορεί να «σφυρίξουν» την ευκαιρία στους κυβερνώντες, κάτι θα γίνει… Σίγουρα σε περιόδους ύφεσης, η αγορά του σκάφους πλήττεται. Και αν συνεχίσει «να μην βγαίνει» η επένδυση για αυτούς που θα ήθελαν να το δουν επαγγελματικά και να πάρουν ένα σκάφος για επένδυση, η αγορά θα μπαίνει σε λήθη. Μόλις βρεθεί τρόπος η επένδυση ένα σκάφος να αποδίδει περισσότερο από αυτή σε ένα ομόλογο, από το οποίο μπορεί να βγάλεις και υπεραξία αλλά σίγουρα δεν χάνεις από το κεφάλαιό σου όπως κάνεις με το σκάφος, το πράγμα θα ξεκινήσει να ανεβαίνει. Από την άλλη, θα προκύψουν και νέοι αγοραστές. Αγοραστές που δεν έχουν πληγεί από την κρίση και που θα είναι τα νέα μέλη των ομίλων. Των ομίλων που θα έχουν αναπροσαρμόσει την λειτουργία τους και τη λογική τους και θα έχουν μαζέψει ανθρώπους στους κύκλους τους που θα είχαν μεράκι να έχουν ένα σκάφος δικό τους. Daysailersκαι σκάφη που φωνάζουν «πήγαινέ με βόλτα» θα έχουν καλή τύχη…

Θαλάσσιος Τουρισμός

Βραχυπρόθεσμα, όλοι οι ιδιοκτήτες σκαφών, μετά τη καραντίνα, θα θυμηθούν ότι έχουν σκάφη και φέτος θα πάνε διακοπές με αυτά. Φέτος Ιούλιο- Αύγουστο, όλοι θα είναι με το σκάφος τους στα νησιά. Αφενός γιατί θα ψάχνουν τρόπο να τη βγάλουν οικονομικά και αφετέρου γιατί μετά από όλο αυτό το διάστημα φυλακής, το σκάφος είναι μια καλή λύση. Φτάνοντας βέβαια στα νησιά θα θυμηθούν γιατί τόσα χρόνια δεν πήγαιναν πουθενά με το σκάφος. Καμία υποδομή. Πουθενά να δέσουν. Κρατημένες θέσεις για «κάποιους». Ταλαιπωρία και άγχος αρόδου. Πιθανότατα και κάποια ζημιά. Και θα έρθουν στα ίσια τους…

Μακροπρόθεσμα, θα γίνουν υποδομές. Θα πέσει σε πολλά μέρη «Αμερικάνικη Βοήθεια» και θα φτιαχτούν μέρη για να δέσεις σαν άνθρωπος. Παράλληλα, και οι εταιρίες ενοικιάσεως θα έρθουν κοντά με τους ομίλους ή οι όμιλοι θα έρθουν κοντά με τις εταιρίες ενοικιάσεως γιατί όλοι μαζί θα δουν ότι τόσα χρόνια υπάρχει ένας ελέφαντας στο δωμάτιο για τον οποίο κανείς δεν μιλάει. Θα προκύψουν νέες δομές και ο Έλληνας θα ξεκινήσει ολοένα και περισσότερο να κάνει διακοπές με σκάφος.

Τα παραπάνω σφραγίζονται και μπαίνουν στη ναφθαλίνη για 12 μήνες. Βγαίνουν τότε και… εξετάζονται…