Το άθλημα της ιστιοπλοΐας είναι ίσως το πιο inclusive άθλημα εκεί έξω. Άνθρωποι κάθε ηλικίας, φύλου, σωματότυπου αλλά και ικανότητας, μπορούν στη θάλασσα να συναγωνιστούν στη θάλασσα τους άλλους. Το παράδειγμα κατηγοριών όπως το 2.4, όπου στο παγκόσμιο πρωτάθλημα, ανάπηροι συναγωνίζονται και κερδίζουν τους αρτιμελείς είναι ίσως ένα καλό παράδειγμα. Ένα ακόμα εύρημα είναι ότι ούτε το φύλο παίζει κανένα ρόλο στη συγκεκριμένη κατηγορία. Και δεν είναι η μοναδική. Μπορεί κανείς να σκεφτεί πολλές μορφές ιστιοπλοΐας, όπως το match racing ή η ανοικτή θάλασσα που το φύλο δεν παίζει κάποιο ρόλο στην επίδοση. Υπάρχουν βέβαια κατηγορίες πολύ απαιτητικές σε φυσική κατάσταση που εκεί, ξεκινά και υπάρχει διαφορά ανάμεσα σε άντρες και γυναίκες, μόνο και μόνο λόγω της διαφορετικής τους φυσιολογίας, δύναμης, κλπ.

Το κακό με αυτές τις κατηγορίες είναι ότι επειδή προσφέρουν θέαμα, προτιμώνται από αυτούς που κρίνουν το ποιες θα είναι οι ολυμπιακές κατηγορίες και έτσι θεμελιώνεται κάτι που θεσμικά δημιουργεί ανισότητα και αδυναμία διεξαγωγής αγώνα σε μια κοινή πλατφόρμα. Παράλληλα τρέχει ο στόχος για ισότητα στη συμμετοχή αντρών και γυναικών στους Ολυμπιακούς Αγώνες και εκεί ξεκινάει να…μπλέκει το πράγμα.

Ακούμε ότι μουσουλμανικές χώρες δεν μπορούν να κατεβάσουν ομάδες σε μικτά πληρώματα γιατί τους το απαγορεύει η θρησκεία τους. Το να υπάρχουν μετάλλια ξεχωριστά για τις γυναίκες, δεν δείχνει να έχει πετύχει ιδιαίτερα στο παρελθόν και πολλές φορές με δυσκολία –ή με εκπτώσεις- μαζεύονται οι συμμετοχές αφού το άθλημα αυτό παραδοσιακά ανδροκρατείται. Όπως και άλλα όπως η ρυθμική γυμναστική ή η συγχρονισμένη κολύμβηση γυναικοκρατούνται. Και καλά κάνουν. Δεν μπορείς να «βιάσεις» ένα άθλημα για να πιάσει κάποιος ένα στόχο που έχει για ίση συμμετοχή των φύλων στους Ολυμπιακούς. Τι ρισκάρεις; Το να χάσει την αίγλη της η Ολυμπιακή ιστιοπλοΐα. Το να μην εκφράζει τον ιστιοπλόο. Το να μην θες να ασχοληθείς με αυτή. Και αυτό συμβαίνει. Γιατί ολοένα και περισσότεροι στρέφονται σε κατηγορίες και σκάφη που είναι πιο διασκεδαστικά, πιο εύκολα στο να βρεις πλήρωμα και πολλές φορές πιο οικονομικά.

Όμως όσο το άθλημά μας και οι διοργανωτές των Ο.Α. ασχολούνται με τις στατιστικές και τα φύλα, να δούμε τι συμβαίνει γύρω μας; Λίγες μέρες πριν και η Ολλανδία προστέθηκε στη λίστα με τις χώρες που δεν αναφέρουν το φύλο στην ταυτότητα. Πως θα πιστοποιείται στους Ο.Α. το φύλο; Που θα συμμετέχει κάποιος; Τι πρόβλεψη υπάρχει για όλη τη κοινότητα ΛΟΑΤΚΙ που έχει κάθε δικαίωμα να διεκδικήσει μια πρόκριση και έχει κάθε λόγο να την κερδίσει και να πρέπει να πάει να συμμετέχει στους Ο.Α? Σε ποια κατηγορία θα αγωνίζεται και με τι σκάφος;

Σε έναν πλανήτη που, για όποιους λόγους, γύρω μας αλλάζει, το άθλημα πρέπει να είναι ανοικτό σε κάθε συμμετοχή. Σύντομα θα καταλάβουν αυτοί που «ορίζουν» τα του αθλήματος σε παγκόσμιο επίπεδο ότι το άθλημά μας απευθύνεται σε ανθρώπους. Ανθρώπους που θέλουν να το εξασκούν, να περνούν καλά και να αγωνίζονται. Η επιμονή σε μετάλλια για άντρες, μετάλλια για γυναίκες, και με το ζόρι ισότητα στον αριθμό, δεν το κάνει πιο inclusive. Ίσα ίσα γίνεται πιο ζόρικο να διατηρηθεί ο χαρακτήρας του. Πρέπει να υπάρχουν κατηγορίες που θα μετράει η ναυτοσύνη. Θα μετράει η προετοιμασία. Θα μετράει το μεράκι. Η προσπάθεια. Όχι κατηγορίες που απλά προκαλούν τηλεοπτικό θέαμα και παράλληλα δεν είναι αντιμετωπίσιμες από το σύνολο των ανθρώπων που αγαπούν το άθλημα. Άνθρωποι αθλούνται. Όχι νούμερα ή ταυτότητες.